We komen het in India overal tegen: van de yogacursus tot en met de paranormale beurs. Het Indiase denken, de Indiase filosofie doordesemt de Westerse samenleving. Het denken in termen van karma en reïncarnatie vind je tegenwoordig in alle godsdiensten terug. De Hindoestaanse gemeenschap in Suriname en Nederland herademt de Indiase levensgeest. Maar India krijgt daarvoor lang niet alle credits die zij verdient. Veel mensen doen aan spirituele gymnastiek, zonder te beseffen dat de bron van yoga in het oude India ligt. Wat is er zo bijzonder aan India, haar vedische geschriften en haar spirituele literatuur? En waarom krijgt de Indiase filosofie niet de waardering die het verdient?
In het eerste deel van de Lotusvijver een gesprek met Paul van der Velde. Hij is kenner van het Boeddhisme en het Hindoeïsme. Hij doceert deze religies aan de Radboud Universiteit in Nijmegen.
Zijn zoektocht naar de esthetiek achter de Shiva Nataraja (dansende Shiva) maakt, dat hij zich inmiddels helemaal thuis voelt in de Indiase cultuur. India is nu zijn tweede thuis. Regelmatig reist hij met studiegroepen af naar het land en wijdt hen in, in de Indiase cultuur en religie. We spreken met hem over de vraag waarom mensen wel de opbrengsten van de Indiase cultuur weten de waarderen: karma, yoga en reïncarnatie, maar niet de bron: de Indiase filosofie. En komt de manier waarop wij in het Westen yoga beoefenen wel uit India?
In het tweede deel gaan we in gesprek met filosoof Jan Bor. Volgens hem heeft het vele oorzaken dat de Indiase filosofie niet de waardering krijgt, die het verdient. Allereerst kijkt de gevestigde academische filosofie vaak niet verder dan de eigen landsgrenzen. De filosofie is min of meer gelijktijdig in India, China en Griekenland ontstaan. De denktradities die zich er ontwikkeld hebben doen niet voor elkaar onder wat betreft rijkdom en diepgang. Oost en West hebben met elkaar een wisselende intensiteit, maar worden toch voortdurend beïnvloed. Bor probeert aan Westerse zielen te laten zien, dat er in het Oosten systemen zijn die een centrale plaats toekennen aan het onzegbare. En andersom: dat die Oosterse systemen bepaald niet gespeend zijn van rationaliteit.