Non-dualiteit is de term die in wetenschappelijke, filosofische en spirituele kringen wordt gebruikt om de fundamentele eenheid van alles mee aan te duiden. Het inzicht – dat alles voortkomt uit Een bron en dat alles tegelijkertijd een expressie is ván die Ene bron – is al eeuwen geleden in India ontstaan door middel van diep innerlijk onderzoek van de yogi’s en de filosofen. In alle esoterische aftakkingen van de wereldgodsdiensten wordt non-dualiteit gezien als het begin en het einde van de spirituele weg. Non-dualiteit begint met de erkenning dat er geen afgescheiden ik bestaat.
“Het IK,” zegt bewustzijnstrainer Erik van Zuydam, “is in de kern niet meer dan een fundamenteel gevoel van tekort, afgescheidenheid en onzekerheid. Het meest diepgewortelde idee dat de herkenning van je natuurlijke staat overschaduwt, is het geloof een afgescheiden, beperkt persoon. Maar is dit werkelijk wie je bent? Zou het kunnen dat dit slechts een schijnidentiteit is, gecreëerd door het denken? Ben je werkelijk dat beperkte, afgescheiden persoontje?”
Hans Laurentius is trainer in de leer van Advaita Vedanta.”Vasthouden aan de praatjesmaker (het IK, red) zal je leven beperken en verpesten. Zo simpel is het. Wat je ook denkt, het gaat over een verzonnen ‘ik’. Wat je ook vreest of gelooft of wenst, het is van het verzonnen ik. Van je cipier. Zei Jezus niet al dat we ons zelf moesten verwerpen? Ons leven verliezen. Daarmee bedoelde hij simpelweg de verwerping van het valse zelf, de storyteller, de believer. Bewustzijn heeft geen geloof, aanbidding of ondersteuning nodig.