In de maanden januari en februari wordt door Hindoes veel aandacht gegeven aan de Moeder Godin Saraswati. Ze wordt voorgesteld als een mooie vrouw met een melkwitte huidskleur, Ze draagt gewoonlijk witte kleren, die zuiverheid uitdrukken en is gezeten op een waterlelie. Met een van haar vier handen biedt Ze aan Heer Brahma een lotus aan. In de andere hand houdt Ze een boek van palmbladeren vast, wat op wetenschap duidt. In een van haar linkerhanden draagt Ze een parelsnoer en in de andere houdt Ze een kleine vaas vast of is de hand in een zegenende houding. Met twee armen bespeelt Ze de Veena, een snaarinstrument. Soms houdt Ze ook wel een schelp, een wiel, een lus, een kalot, een kop ambrozijn of een scepter vast.
Beschermvrouw van de kunsten
Saraswati is ook de godin van muziek en de beschermvrouw van kunsten. Aan Haar wordt de uitvinding van het schrift toegeschreven, Ze is de godin van de spraak, het kanaal waarmee kennis zich uitdrukt. In de Vedische hymnen wordt zij voorgesteld als een rivier, die de stroom van kennis voorstelt. Zo wordt Ze in verband gebracht met de scheppende en stromende kwaliteiten van water ten aanzien van zaden en plantenleven. Als godin van de wetenschap wordt ze vereerd, wanneer een kind voor de eerste keer les krijgt in lezen en schrijven.
Hindoe musici, dansers en danseressen bidden om haar zegen en leiding en houden haar in ere, want zij schiep ritme, toon en melodie en manifesteert zich in de zeven noten: sa, re, ga, ma ,pa, dha, ni. Zij moedigt mensen aan om van muziek te genieten. Het bespelen van de veena, de bansuri (bamboefluit) of sitar bijvoorbeeld creëert stabiliteit in lichaam en geest en zendt verzachtende ritmes door het hele lichaam. Traditioneel worden er ter ere van Saraswati, op Haar verjaardag, rituele vereringen (Puja’s) en festivals gehouden.
In de Shri Sitaram Dhaam Mandir in Amsterdam werd een plechtigheid gehouden op haar verjaardag. Onze verslaggever was aanwezig en sprak onder meer met Sandra Ramdoelare Panday.