Het lijkt een paradox. De moderne mens wordt weer steeds religieuzer. Of misschien moeten we wel het woord ‘spiritueler’ gebruiken. In ieder geval wordt de mens steeds gevoeliger voor het Hogere.
Maar dat uit zich niet in de belangstelling voor de gevestigde religieuze instituties. Die doen het in Nederland steeds minder goed. Hebben deze instituties het vermogen verloren om de hedendaagse mens aan te spreken? Verstaan ze de taal niet meer om de mens aan te spreken?
Of is er sprake van een daadwerkelijke emancipatie van de religie? Wordt de religie echt volwassen? Een uittocht uit de handen van de instituties op weg naar volwassen en humane religiositeit?
In het eerste deel van de Lotusvijver een gesprek met dr. Erik Borgman (1957), Hij is hoogleraar theologie van de religie aan de Universiteit van Tilburg. Vrij Nederland selecteerde hem in 2008 als één van de meest innovatieve denkers van Nederland.
Borgman noemt zijn leeropdracht ook wel publieke theologie. Dat wil zeggen dat hij nadenkt over alles wat met God te maken heeft. En hij denkt na over de relatie tussen de diverse religies: wat kunnen de religies leren van het Hindoeïsme en andersom? Volgens Borgman moeten religies de mens helpen om deze bestemming te bereiken. Anders schieten ze hun doel voor bij.
In het tweede deel een gesprek met drs. Diederik van Rossum. Hij is directeur van het Instituut voor Psychosynthese in Hilversum. Volgens Van Rossum is de ziel ’de ruimte tussen God en mens, de liefdevolle moedgevende verbinding met het leven’.
‘Wij hedendaagse mensen lijken onze ziel kwijt te zijn,’ aldus Van Rossum, ‘want tegenwoordig zijn de bankgebouwen hoger dan de kerken, en lijkt de materiële wereld het geestelijke te overstijgen. Daarom is het tijd ons te richten op een nieuwe menselijkheid, gebaseerd op broederschap en zusterschap.’