Blog: India all over me

Blog: India all over me

Brahma T. Ramsodit verbleef voor het televisieprogramma Zoek de verschillen (uitgezonden op 1 september 2012) een aantal dagen in een Agohri-gezin in India. Hieronder beschrijft hij zijn ervaringen.

Uitgeput, afgemat en overrompeld. Wie zegt dat ik op vakantie was, die heeft het niet goed begrepen. India is als een bulldozer over me heen geraasd. En – geloof het of niet – voor geen goud had ik het willen missen!

Als je de afleveringen van ‘Zoek de verschillen’ kijkt is er altijd één gemene deler. Wij die mochten meedoen zijn jongeren uit Nederland. Elk met onze eigen religie, lifestyle, vrienden, familie noem maar op. Maar allen met een identiteit waarin ‘Nederlands’ verwerkt zit.

Feest van herkenning
Die identiteit heb ik aan den lijve ondervonden in India. Vooropgesteld: de familie waar ik bij verbleef is ontzettend gastvrij. De ontspannen houding van de Indiërs aldaar vind ik nastrevenswaardig. En hun voorliefde voor entertainment… tsja that’s also my thing!

Maar de sterke focus op het groepswezen, een omgangscultuur waarbij doorvragen weinig zin heeft… dat is niet voor mij. India is overduidelijk niet mijn land. En dat terwijl er toch zoveel herkenning is. De mensen zien er qua gelaatstrekken en bouw nét zo uit als mijn Hindoestaanse familie en vrienden hier. De taal klinkt nagenoeg hetzelfde zoals wij het hier spreken. De rituelen zijn een feest van herkenning …inclusief het onbegrip over hoe ze zich precies verhouden.

Sting snapt me
Ken je ‘Englishman in New York’, dat liedje van Sting? Dat gevoel en dat nummer kwamen bij me op tijdens een heilige dienst die de familie voor mij organiseerde. Het feit dat zo’n nummer bij me opkomt zegt overigens al iets over mijn westers georiënteerde belevingswereld.

Tijdens de lange, uitgebreide dienst mocht ik allerlei handelingen verrichten. Dat deed ik graag en gefocust. Juist omdat ik alles beter wilde doorgronden. En toch lukte het me niet iets spiritueels te ervaren. Jammer, maar waar.

Geschenk uit de hemel
Dat was anders bij het halen van water voor de dienst. Met speciale blikken mocht ik op blote voeten naar de Ganges lopen en de blikken vullen. De stenen waren heet en brandden mijn voeten. Het maakte het lopen ongemakkelijk. Tijdens dit ritueel mocht ik niet praten of contact maken met anderen. Best lastig als de omwonenden je naam inmiddels kennen. Als ze roepen: ‘Brahma-ji, shall I help you?’ of joelen: ‘Bollywood, Bollywood!’.

Ondertussen moet het ook nog eens goed in beeld komen voor cameraman Aage en regisseur Tomas. Een hele klus dus. Maar de optelsom maakte het voor mij wel een spiritueel moment. De overpeinzingen vanwege de instructie die ik meekreeg… De prachtige storm – werkelijk waar een geschenk uit de hemel – die losbarste op de terugweg toen ik van ‘de Ganga’ naar huis liep… Alles droeg toen bij aan de schoonheid van spiritualiteit.

Terug naar de kern
Een ander speciaal en toch wel spiritueel moment was het lesgeven aan kinderen. In een korte geïmproviseerde dansles wist ik contact me ze te leggen. Een tweehonderdtal dolenthousiaste kinderen die je een lach op het gezicht kunt toveren. En die dan precies hetzelfde met jou doen. Dat je de liefde voor dans kunt delen. Dáár zit voor mij heiligheid in. Daarbij hoort ook de reactie van de campusdirecteur, die ik mocht interviewen. Na de dansles ontspande hij veel meer en nodigde hij mij, Tomas, Aage en de rest van de crew onverwacht uit voor thee en zoetigheid.

Uit alle opmerkelijke ervaringen en avonturen – ik heb echt zóveel meegemaakt daar – wil ik er nog ééntje met jullie delen. In de loop van mijn verblijf kwam er een oud Hindi-liedje bij me op. Mijn moeder draaide het toen ik nog een kleine jongen was. Nog voor ik op school zat. Het heeft me altijd geraakt. Nu ik dat liedje met mijn gastheer Ashok-ji deelde herontdekte ik de inhoud. En heeft het voor mij meer betekenis gekregen. Het liedje komt namelijk uit de film Ganga Ki Lahren en stamt uit 1964. Het heet: ‘Hawa Mein Chham Chham’. Kort door de bocht vertelt het dat je nooit alleen bent, en je altijd de Ganges met je mee hebt. Dat dit oude Hindi-liedje bij me opkwam en ik er zoveel bij ervaar zegt grappig genoeg ook weer iets. Ditmaal over mijn Hindoestaans gerelateerde belevingswereld!

Dankbaar
Jazeker, mijn wortels liggen in India. En minstens zo belangrijk: ze groeiden door via Suriname. Maar in Nederland kom ik nu tot bloei. En daar ben ik – van top tot ónder de grond – dankbaar voor.

Onelove,
Brahma

P.S. Een shoutout naar OHM, Julia Emmering, Marita Ruyter, Warsha Narain, Sushma Pherai. En bovenal naar travelbuddies Tomas Kaan en Aage Hollander voor hun goede zorgen. De reis was een avontuur met prachtige inzichten. Een pluim voor iedereen die meewerkt aan het programma. ‘Zoek de verschillen’ is een waardevol concept waar ik meer van terug hoop te zien.

Lees meer over/bekijk deze uitzending

Delen via:
comments powered by Disqus