Religie is taal. Taal heeft alles te maken met religie. In het Indiase denken komt dat het spannendst tot uitdrukking in de mantra OHM. Onze wereld wordt geschapen door klank en licht. Eigenlijk zijn alle grote religies het daar wel over eens.
Maar wat is er zo talig aan religie? Is God of het goddelijke dan niet meer dan een werkwoord. En zouden de Goden ook zonder taal bestaan? Is het niet te veel eer voor de taal? Eigenlijk valt de zin van het leven, de essentie van het Zijn, van het bestaan niet uit te drukken zonder taal. Taal doet groeien…. Maar wat betekent dat?
In het eerste deel van de Lotusvijver een gesprek met Prof.dr. Paul van der Velde. Hij is hoogleraar Hindoeisme aan de Universiteit van Nijmegen. Dr. Van der Velde is ondermeer gespecialiseerd in het Sanskriet, de taal van de grote klassieke literatuur van het Indisch subcontinent. Volgens Paul van der Velde is het Sanskriet de taal bij uitstek om dingen tot uitdrukking te brengen die te maken hebben met de hindoeïstische invulling van het woord religie. “Wat je in het Sanskriet zegt, is waar,” zo laat zich de betekenis voor de Indiase Hindoe wel eens uitleggen.
In de westerse traditie is een geen religie-deskundige die zich zo intensief met taal bezig houdt als dr. Hans Bouma. Voor Bouma is de taal van de religie de taal bij uitstek van het woord dat mensen die beweging zet. Religieuze taal is geen puur beschrijvende taal. De taal van de religie is warme taal die mensen in het hart weet te raken. Voor Bouma staat het als een paal boven water dat religie zich niet laat leven zonder zingevende taal. Ons bestaan doet er toe… uiteraard… maar we hebben de taal nodig om dat tegen elkaar te kunnen zeggen en dat aan elkaar duidelijk maken. Om te zeggen wat bestaan is heb je betekenisvolle taal nodig.