Het is alweer twee jaar geleden dat ik naar India ben geweest in de strijd tegen kinderarbeid. Samen met negen andere leeftijdsgenoten hadden wij het geluk dat wij werden uitgekozen om dit wereldprobleem van heel dichtbij mee te maken.
Wij bevonden ons in Hyderabad, de vijfde stad van India. Tijdens de reis hebben wij kampen bezocht waar kinderen werden opgevangen die uit de kinderarbeid waren gehaald. Het bezoek van deze kampen raakte mij diep. Een aantal van die kinderen kreeg de gelegenheid om hun verhaal te vertellen en wat zij allemaal te vertellen hou je niet voor mogelijk. Maar zij waren op dat moment veilig en in goede handen, wat niet gold voor bijna de helft van alle kinderen in India.
In de tweede helft van de reis hebben wij vooral plantages bezocht waar kinderen aan het werk waren. Vreemd was dat wij bij aankomst geen enkel kind konden zien. Volgens onze lokale begeleider werden zij buiten zicht gehouden en zouden zij pas naar buiten komen als wij weg waren. Ik dacht bij mezelf: ‘Zo gaat dat dus in India’.
Bij terugkomst in Nederland zijn wij met z’n allen hard aan de slag gegaan om draagvlak te creëren voor dit probleem. Zo zijn wij te zien geweest op nosheadlines.nl en heb ik een interview gegeven voor SarnamiTV.
Als ik nu terugkijk op de reis en wat we daarna in Nederland hebben gedaan kan ik alleen maar zeggen dat wij erg trots mogen zijn dat wij zoiets hebben mogen doen. Van alle kanten kregen wij te horen dat wij goed werk hebben gedaan en mensen waren meer dan bereid om op hun manier hun steentje bij te dragen. Deze werkzaamheden zijn echter na drie kwart jaar gestopt. De begeleider die ons meenam naar India ging weg bij die organisatie en dit project is jammer genoeg niet overgenomen.
Ik heb mezelf voorgenomen om binnen een aantal jaar zeker één keer terug te gaan naar dezelfde plaatsen om te kijken wat de laatste ontwikkelingen zijn.
Ik hoop van harte dat ons bezoek in India vele ogen hebben geopend en dat er in die twee jaar meer kinderen uit de kinderarbeid zijn gehaald, want kinderen horen niet thuis op werkplekken maar in de schoolbanken.
Jashwant Sing, 26 augustus 2010