De eerste sieraden werden gemaakt van tanden, botten en klauwen van dieren en vogels. Later werden ze van metalen en stenen gemaakt. Historici menen dat de mens oorspronkelijk sieraden ging dragen om het kwaad af te wenden; het sieraad kreeg de functie van talisman. Een voorbeeld hiervan
is de oorring. Het dragen van een oorring zou volgens de overleveringen van piraten de duivels uit de zee jagen. Naast het verdrijven van het kwade kreeg de oorring ook een geneeskrachtige functie. Steeds meer mensen gingen een oorring dragen om gezond te blijven. Een gaatje in het oor zou bijvoorbeeld
voorkomen dat iemand slechtziend wordt. Amuletten gedragen op de arm en sommige kettingen zouden geluk brengen.
Al snel werden functionele voorwerpen door het vernuft van de mensen omgezet in ornamenten met decoratieve waarde. Naast decoratieve waarde werden ze soms ook als symbool gebruikt. Een goed voorbeeld daarvan is de Mangalsutra of de Thali: een sieraad dat veel vrouwen in India dragen als
symbool voor het feit dat ze getrouwd zijn. In Maharashtra dragen vrouwen dan een geregen ketting van zwarte kralen, terwijl ze in Tamil Nadu een gouden ketting om hebben. In het Oosten van India wordt een kraal gedragen. In sommige delen van India dragen vrouwen sieraden op hun hoofd genaamd Chandran (de maan) en de Suryan (de zon.) Ze dragen ook vaak een fraai sieraad over de scheiding van hun haar dat bekend staat als de sirebandhi. Ook zeer bekend zijn de parapluvorige oorbellen. Deze komen voor in ontelbare ontwerpen van Kashmir tot Kanyakumari.
In Rajasthan bedekt een vrouw haar lichaam en gezicht zodat alleen haar handen en voeten zichtbaar zijn. Sieraden worden vooral op de hand gedragen. Deze sieraden verspreiden zich als een net over de hand. De uiteinden van het net verzamelen zich in ringen bij de vingers. In Himachal Pradesh waar ook het meeste van het lichaam bedekt is, draagt men juwelen in de vorm van een neusring. In het noorden van India is de invloed vanuit Mongolen duidelijk te zien aan de kunst van het slijpen van stenen en emailleren op goud. Deze twee technieken zijn daar sterk geperfectioneerd.
Kleur is een ander aspect dat de sieraden in India verbindt. Navaratna, bestaande uit negen kleurige stenen, wordt veel gebruikt als onderdeel van grotere sieraden. Dit sieraad vind je in heel India en is vooral bekend door zijn symbolische betekenis. Elk van de stenen, zo wordt gezegd, staat voor een
van de negen planeten. De kosmische uitstraling van deze stenen zou de drager geluk brengen.
Ook binnen het Hindoeïsme spelen sieraden een rol. De Yayur Veda zegt over sieraden: ” De mens moet de schatten die zich in de bodem bevinden ontginnen, tot sieraden bewerken en zich tooien met de juwelen. De tijd waarin de Ramayana en de Mahabharata zijn gesitueerd bereikte deze kunst een hoogtepunt. Sieraden worden regelmatig genoemd in deze werken. Arjun, die in vermomming het hof van Raja Virata bezocht, droeg oorringen, een ketting en armbanden. Een van de goden gaf hem een ketting van goud en een diadeem. Krishna nam zijn ketting af en gaf deze aan een dichter die hem prees. Ram droeg een kroon van parels, oorringen, een koord van bloemen en parels rond zijn nek en een ornament op zijn voorhoofd.
Bijna alle vrouwen in India hebben sieraden. Het laten vervaardigen en dragen van sieraden is een intergaal onderdeel van de Indiase cultuur geworden. Indiase goudsmeden konden door de enorme vraag hun creativiteit uiten en steeds nieuwe vormen ontdekken. Daardoor kunnen wij over de gehele wereld in verschillende musea de resultaten van hun vakmanschap bewonderen.
Op zondag 15 december aanstaande kunt u op televisie een programma over sieraden en hun betekenis binnen het Hindoeïsme bekijken.