Het maakt nog al wat uit hoe je over de verhouding tussen lichaam en geest aankijkt. De wereld van de geest en het geestelijke staan in de westerse wereld model voor een soort mannelijke suprematie boven het lichamelijke, het vrouwelijke dat als tweederangs wordt gezien. En dan is het zo merkwaardig dat in de gezondheidszorg veel minder aandacht is voor de geest en het geestelijke dan op basis van deze scheiding verondersteld mag worden.
In het Indiase denken is er geen scheiding tussen Prakriti en Purusha. De wijze waarop in India de verhouding tussen dit begrippenpaar wordt beschreven zou wel eens zegenend kunnen zijn voor een volwassener mensbeeld. In het westerse mensbeeld is er sprake van een strikte scheiding tussen lichaam, ziel en geest. In het Ayurvedisch mensbeeld staat Purusha, het geestelijk aspect voor het kosmische bewustzijn, dat in onze menselijke natuur schuilgaat.
In het eerste deel van de Lotusvijver een gesprek met Robert Swami Persaud. Ayurvedisch geneeskundige Robert Swami Persaud kreeg in de jaren negentig de opdracht om de universaliteit van het Ayurveda-gedachtegoed toegankelijk te maken voor westerlingen. Persaud is ervan overtuigd dat religieuze en spirituele mensen, die geleerd hebben om een vertrouwende levenshouding aan te nemen, gezonder leven dan mensen die niets hebben om op te kunnen bouwen.
In het tweede deel een gesprek met cardiloog Pim van Lommel. ‘We kunnen moeilijk aan de conclusie ontkomen dat het eindeloze bewustzijn altijd onafhankelijk van ons lichaam heeft bestaan en altijd zal blijven bestaan. Daarom zouden we serieus de mogelijkheid moeten overwegen dat de dood, net als de geboorte, slechts een overgang kan zijn naar een andere staat van bewustzijn, en dat tijdens het leven het lichaam functioneert als een interface of resonantieplaats. ’