Het Sanskriet-woord Dharma kent een binnen- en buitenkant. Vaak wordt het woord fatalistisch opgevat als levenslot, als levensopdracht. Als je calvinistisch duidt voldoe je al heel snel niet aan je levensopdracht. En in de calvinistische cultuur hangt dan daar meteen ook een waardeoordeel aan. Nu kunnen ze in het oosten ook heel fatalistisch denken. Maar het woord Dharma zoals het bedoeld is, heeft geen negatieve bijbetekenis. Sterker nog: je vindt je Dharma als je dat doet wat er gedaan moet worden. Zo is het de essentie van de vogel om te vliegen en van de slang om te kruipen. De meeste dieren doen wat er gedaan moet worden. Alleen de mens heeft er wel eens last van dat hij/zij de weg naar de levensbestemming, naar het thuis komen bij zichzelf niet kan vinden. Hoe het werkt legt Benjamin Hoff uit. Laten we maar eens meelezen met die Poeh en zijn tao (deugd). Poeh schreef over de bestemming van de levende wezens het volgende gedicht.
Tingele-klingele-bingele-bel,
Een vlieg vogelt niet, maar een vogel vliegt wel,
Geef mij een raadsel en m’n antwoord zal zijn:
Tingele-klingele-tingele-tijn.
“Laten we beginnen met het eerste stukje: “Een vlieg vogelt niet, maar een vogel vliegt wel”. Heel simpel en nogal voor de hand liggend, nietwaar?,” zo vraagt Hoff zich af.
In de Lotusvijver een gesprek met Arianne Groeneveld over thuiskomen bij je zelf, over de ontdekking van ons Ware IK. Arianne legt uit hoeveel mensen dit eenvoudige principe elke dag van hun leven geweld aandoen door te proberen vierkante dekseltjes op ronde doosjes te zetten, terwijl ze voorbij zien aan de simpele werkelijkheid dat de Dingen Zijn Zoals Ze Zijn. “Met andere woorden, alles heeft zijn eigen plaats en functie. Wanneer je je eigen Innerlijke Aard kent en respecteert weet je waar je thuishoort. Dan komt je thuis bij je zelf.”