In de Hindoetraditie wordt grote waarde gehecht aan het baden in een van de heilige rivieren in India. In India zijn er zeven heilige rivieren: de Ganges, de Jamuna, de Gadawri, de Sindhu (Indus), de Sarasvati (die ondergronds loopt), de Narmada, de Godavarie en de Kaveri. Van het baden in een heilige rivier of meertje bij een heiligdom verwachten Hindoes dat het stromende water de ziel reinigt van onzuivere gedachten en handelingen, en daardoor de spiritualiteit bevordert.
In de nacht van Purnima, de volle maan van oktober-november, komen Hindoes bij elkaar om zich te reinigen. Volgens de overlevering is de maand november in het bijzonder gewijd aan Ganga, die door haar goddelijke kracht – het stomende water – de mensen reinigt van de smet van de zonden. Voordat men zich in het water begeeft houdt men aan de oever een rituele plechtigheid; een puja, bestaande uit een vuuroffer en het offeren van spijzen, bloemen en anderen welriekende stoffen. Sommige Hindoes
vereren daar ook hun overleden voorouders (Srad-kriya). De offerplechtigheid wordt tegenwoordig ook in Nederland langs verschillende rivieren gehouden.
In India reizen duizenden Hindoes rond deze tijd naar Hardwar, Varanasi of Prayag om in de meest heilige rivier, de Ganges, te baden. Het ondergaan van de invloed van meerdere heilige rivieren wordt als een spiritueel hoogtepunt beschouwd. De Ganga, Jamuna en Sarasvati vloeien te samen bij Prayag,
waardoor dit een zeer populaire plaats is voor bedevaartgangers.
Water of ‘jal’ wordt in de Hindoe-filosofie gezien als bron van al het leven. Het is opgebouwd uit twee delen, namelijk janm, wat ontstaan of manifestatie betekent, en l dat ook wel pralay wordt genoemd. Dit begrip staat voor vergankelijkheid. Het water symboliseert het ontstaan en de onvergankelijkheid van alles wat leeft. De stroom staat in deze beeldspraak voor het leven, dat zich voortdurend tussen geboorte en dood afspeelt.
Ganga Nahan symboliseert de liefde en toewijding die mensen voor elkaar zouden moeten koesteren. Elkaar in alle reinheid en zuiverheid, oprechtheid en openheid ontmoeten is de gedachte die op deze dag op de voorgrond staat. Ganga Nahan leert ons elkaar te steunen en te accepteren en zo te
proberen de volmaaktheid en perfectie te realiseren. Dit noemen wij godsrealisatie in zichzelf en van daar uit in de samenleving. Met andere woorden; mensen dienen een constructieve bijdrage aan de maatschappij te leveren. Een samenleving waar de waardigheid van haar leden hoog staat
aangeschreven.