Eenzaamheid kan zich manifesteren vanuit het gebrek aan verbondenheid met de natuurlijke omgeving en in de relaties. Hetgeen erg veel voorkomt bij mensen die door de migratiegeschiedenis ontworteld zijn en moeite hebben om in een vreemde samenleving en omgeving een volwaardige plaats in te nemen. Daarnaast kan onvoldoende contact met de kern van jezelf ook het gevoel van eenzaamheid versterken.
Het is gebleken dat jongeren met een spirituele opvoeding het leven tussen verschillende culturen minder als problematisch ervaren omdat de identiteitsontwikkeling niet op cultuur, ras of klasse berust maar op spirituele waarden die transcultureel (cultuuroverstijgend) zijn. Deze jongeren zullen meer het accent leggen op de meerwaarde van alle bagage die zij meekrijgen
dan te moeten kiezen voor het een of het ander. Op het pad van spirituele ontwikkeling is het noodzakelijk om aan beide niveaus te werken om vanuit
harmonie te kunnen functioneren in de samenleving waarin men leeft.
Het hindoeïsme geeft in de geschriften zoals de Veda’s en Bhagwad-Gita, aan hoe men vanuit de kern identiteit de eigen verantwoordelijkheid op kan pakken voor de taken in dit leven (Karma). In het alledaagse leven spelen groepsgebeurtenissen een belangrijke rol hetgeen tot uitdrukking komt
middels de bhajans, kirtans, puja’s, jags, viering van feestdagen. Deze kunnen een bijdrage leveren aan het groepsgevoel en de individuele spirituele groei.
Levend in een omgeving met maatschappelijke ontwikkelingen als de steeds verdergaande individualisering, ontkerkelijking, secularisatie en materialisme kunnen Hindoes en niet Hindoes, spiritualiteit als een ankerpunt gebruiken.
Gelukkig wordt de laatste tijd meer aandacht besteed aan de zelforganisatie van ouderen, woonwensen, behoeften van diverse groepen en andere taakverdeling in het gezin/familie. Om deze zaken te realiseren kan de kracht van het spiritueel bewustzijn wat in ieder mens opgeslagen ligt, meer aangesproken worden. Vermeldenswaard is, dat hindoestaanse ouderen in Engeland op eigen kracht erin zijn geslaagd om goede resultaten te bereiken in het creëren van een eigen plek in de nieuwe samenleving. De jongere
generatie krijgt hiermee het voorbeeld hoe je op harmonische wijze in een andere omgeving toch vanuit je eigen diepe waarden vorm en inhoud kunt geven aan het leven.
Eenzaamheid hoeft echter niet altijd als negatief ervaren te worden. Een zekere vorm van vrijwillig gekozen, eenzaamheid, is zelfs noodzakelijk voor het ontwikkelen van een hoger spiritueel bewustzijn.
De recente ontwikkelingen omtrent meer aandacht voor spiritualiteit in Nederland scheppen een gunstig klimaat om naar de kern terug te keren van de eigen identiteit. Het levert een versterkt gevoel van samenhorigheid binnen de eigen groep(en) en de samenleving en
vergroot het gevoel van eigenwaarde. Eenzaamheid kan vanuit spirituele inbedding leiden naar een – samen – zijn.