De ‘Ghazal King’ uit India, Jagjit Singh, is maandagochtend 10 oktober aan de gevolgen van een hersenbloeding overleden. De zanger werd op 23 september in het Lilavati ziekenhuis in Mumbai opgenomen, nadat hij een hersenbloeding kreeg. Singh werd 70 jaar.
Op 8 februari 1941 zag Jagjit Singh het leven in Sriganganagar, Rajastan. Als zoon van een middenklasse Sikh familie voor wie klassieke muziek hoog in het vaandel stond, ging hij al snel naar een school voor Indiase klassieke muziek. Hij groeide uit tot een graag gehoorde zanger en won prijs na prijs. Zo trad hij op op school voor ruim 4000 mensen en de verzoekjes stroomden binnen. Dit was voor hem het teken om zich volledig op zijn zangcarrière te storten.
Op 20 jarige leeftijd ging Singh naar Bombay om een poging te wagen om door te breken als zanger in Bollywood films. Na een tijdje keerde hij terug naar huis, want doorbreken zat er op dat moment niet in. Vier jaar later waagde hij nog een poging en deed er alles aan, zelfs het knippen van zijn haar en afdoen van zijn tulband. Het was moeilijk, want nieuwkomers werden niet snel geaccepteerd.
In 1969 trouwde Singh met gazalzangeres Chitra Singh, met wie hij zoon Vivek kreeg. Na jaren optreden op bruiloften, feestjes en componeren van radio jingles en muziek voor documentaires en films, brak Singh in 1980 eindelijk door als zanger in de low-budget film Saath Saath.
In 1990 kwam hun 18 jarige zoon om bij een motorongeluk, waarna hun carrière stagneerde. Zijn vrouw stopte, maar Jagjit Singh ging door en liet meer van zijn spirituele en filosofische kant zien. Hij besloot de dood van zijn zoon te zien als iets wat hem juist niet moest afremmen, maar sterker maken.
Het heeft de zanger zelfs zover gebracht dat hij in 2003 de twee na hoogste Indiase onderscheiding, de Padma Bhushan award, ontving.
Er zal geen liefhebber van Indiase muziek zijn die onder andere de nummers Honton se choo lo tum, Ek pyar ka nagma hai en Kiska chehra niet kent. Jagjit Singh song niet alleen Hindi, maar ook Punjabi, Urdu, Bengaals, Nepalees, Gujurati en Sindhi.
Geschreven op 10/10/2011