Ben jij een label of ben jij een mens?

Hoe ziet God eruit? Een vraag waar we in het programma Chatney een antwoord op probeerden te geven. Een nog belangerijkere vraag is: kunnen we God überhaupt omschrijven? Wie weet het antwoord? Wie heeft er gelijk? En waarom? Waarom zou jouw Godsbeeld kloppen? En waarom die van anderen niet?

Zoals je al merkt, er zijn veel antwoorden te geven. Eigenlijk is er maar een antwoord: jouw beeld van God klopt. Jij hebt gelijk. Wie ben ik om voor jou te bepalen wat goed of fout is? Waarom zou ik jou moeten overtuigen dat mijn beeld van God beter is als dat van jou? Waarom moet ik bewijzen zoeken om mijn gelijk te halen? Jammer genoeg kwamen deze vragen niet naar voren tijdens het gesprek. Mijn indruk was dat het tijdens de opname meer ging om het halen van je eigen gelijk.

Maar nu komen we tot een interessant punt; waarom willen we elkaar zo overtuigen van ons gelijk? Waarom zijn wij als mens geneigd om onszelf en de mensen om ons heen in te delen in hokjes en daar direct een mening over te vormen? Je kan een Hindoe, een Christen, een donkere of een blanke persoon zijn, je kan eruit zien als een kakker of een gangster, je kan van huis uit opgevoed zijn vanuit de Arya of Sanatan overtuiging, maar wat zegt dat nu over wie jij bent? Ben jij een label? Ben jij in een hokje te plaatsen? Wie ben jij? Is God in een hokje te plaatsen?

Het antwoord hierop iserg simpel: nee. God en wij als mens zijn zoveel meer als de labels die we opgespeld krijgen. Wij komen voort uit het Goddelijke, wij zijn allemaal gelijk op zielsniveau, we worden allemaal naakt geboren, we doorgaan allemaal de puberteit en ons lichaam sterft op een bepaald moment. Wij willen op onze eigen manier gelukkig, gezond en succesvol zijn. We hebben allemaal onze eigen idealen en de vrijheid om onze idealen waar te maken. We hebben dus veel meer overeenkomsten als mens, waarom kijken wij alleen naar de verschillen? Dat komt door onze onzekerheden en ons ego.

Door onze onzekerheden en ons ego, geloven wij dat wij anders zijn. Dat wij anders moeten zijn omdat we een ‘eigen’ groep vormen. Dat ‘wij’ gelijk hebben, dat ‘ons’ beeld van God klopt, dat ‘wij’ bijzonder zijn, dat ‘wij’ uniek zijn. Herken je het?
Wanneer je onzeker bent, ga je op zoek naar dingen die jou zekerder maken, die jou bevestiging en zelfvertrouwen geven. En wanneer je deze dingen hebt, dan verdedig je ze met hand en tand! Al het andere doet er niet meer toe, de ‘anderen’ hebben het fout. Doe je dat niet, dan valt je hele basis weg en wie ben je dan? Ben je dan echt jezelf? En als de ‘andere’ groepen nou ook zo denken, komen wij als mens dan verder?

Dit gevoel van ‘wij’ en ‘zij’ komen we nog zelfs binnen onze eigen Hindoe gemeenschap tegen. Het is vaak de Arya Samaj tegen de Sanatan Dharm. Dat we allemaal het Hindoeïsme als geloof hebben vergeten wij vaak. Als ik iets vind, moet de andere persoon dat direct aannemen want ik heb de ‘echte boeken’ of de ‘echte kern’ van het Hindoeïsme bestudeerd. Wie houden wij nou voor de gek? Onszelf nietwaar?

Met andere woorden, voordat we proberen God te begrijpen en een beeld van God te vormen, laten wij dan eerst onszelf en onze naasten leren begrijpen. Begrijp jij jezelf al? Begrijp jij wat je ego is en hoe jij als mens in elkaar zit? Waarom je bepaalde zaken wel of niet geloofd? Waarom je wel of niet bepaalde keuzes maakt? Waarom je een bepaalde studie kiest? Of welke gekke gedachtenkronkels je soms hebt? Probeer eerst jezelf te begrijpen en te bepalen wie je nu echt bent. Ben je een label of ben je een mens? Heel veel succes met deze mooie zoektocht!

Vikash Ramjanam, 26 mei 2010 

Delen via: