We zijn hier al een paar dagen, maar hebben nog weinig gezien van Suriname. En zelfs in zo’n warm land zijn we nog steeds niet gaan zwemmen. Dat besloten we nu in te halen. Het is tijd voor Colakreek.
Na een regenbui, een kapotte band van mijn nichts auto en een kuilenweg van een kilometer lang, kwamen we dan aan in Colakreek. Het was een soort resortje aan het water. Het water is natuurwater en is bruin geworden door al die bladeren. Een kruidenbad, kun je het noemen. Surinamers vinden het meer op Cola lijken. In eerste instantie ziet het er ook uit als Cola, maar neem je wat water in je handen, dan zie je dat het meer een bierkleur heeft.
Hoe dan ook, het water is lekker. Er zit een heel lichte stroming in en het is niet vies. Als je in het water ging of eruit kwam, had je het wel even koud. Maar al snel werd je weer warm.
In het begin was het wel even wennen. Het was immers al zeker een jaar geleden dat ik voor het laatst heb gezwommen. Ik ben ook niet zo dol op water. Maar ja, het was beter dan aan de kant zitten en kijken hoe iedereen aan het genieten is.
We waren met een grote groep gegaan en het is dan natuurlijk zonde als je niets doet. Bovendien komen wij hier voor het eerst, en mijn familieleden zijn er al zeker 20 jaar niet geweest, omdat een dichtbij familielid er destijds was overleden. Ik heb vaker gehoord dat mensen in Colakreek zijn overleden. Vroeger was er ook een draaikolk en was het er gevaarlijker. Nu valt het gelukkig mee. Er zijn wel bepaalde delen afgesloten. Daar mag je niet zwemmen, omdat het er gevaarlijk is. Maar de andere gebieden waren wel veilig.
Je moest alleen niet dichtbij de lijnen gaan, want dan kreeg je plantjes om je voeten. En hoe harder je je voet wegtrok, des te strakker ze je vasthouden. Dat was wel eng. Daarom ging ik minstens drie meter van de lijnen af zwemmen. Stel je voor dat mij hetzelfde overkomt als al die mensen destijds. “Nee, ik wil nog even blijven leven!” dacht ik bij mezelf.
Gelukkig beviel het water me uiteindelijk wel. Gewoon met een grote groep in het water en overgooien met een bal. Jong of oud, iedereen deed mee. Het was erg leuk en vooral gezellig.
Aan het eind van de dag was ik wel kapot. Mijn ogen brandden en ik was erg moe. Ik was immers de hele dag in het water geweest. Dat heeft me gesloopt. Maar gelukkig kon ik rusten in de auto. Het was een hele leuke dag, eindelijk hebben we iets gedaan dat echt leuk was. Het was anders dan de andere dagen, levendiger. Dat was heel fijn. Kortom: een geslaagde dag!
Ranjita, 18 augustus 2009