Het leven een pad dat wij bewandelen vol hoop en goede moed.
Maar het lot is zo onvoorspelbaar, dat het ons schrikken doet. Wij mensen hebben de kwaliteit om ons leven uit te stippelen en te bedenken wat wij nu en later willen doen. Maar als er iets niet uit te stippelen is, dan is dat het leven. Wij weten niet wat er nu, morgen, over een week, over een maand, of over een jaar gaat gebeuren.
Waarom willen wij dan de controle hebben over alles? Vandaag zijn we allemaal samen en morgen mist er iemand uit ons gezelschap. Vandaag gaat het prima met iedereen en morgen kan het zijn dat een van ons nooit meer normaal zal kunnen functioneren. Het leven is iets waar wij totaal geen vat op hebben.
Wat is dan onze drijfveer om ons leven vol te blijven plannen? Realiseren wij ons niet dat het elk moment voorbij kan zijn of willen wij dat niet weten? Overal gaan er mensen verloren die in de bloei van hun leven staan. Overal zijn er situaties die mensen beperken om een normaal leven te lijden. Ik volg nu de studie Sociaal pedagogisch hulpverlening en hierin zie ik ook hoeveel mensen er zijn die hulp nodig hebben.
Het gezegde “wat niet weet, wat niet deert” is wel van toepassing. Zolang er geen nare dingen in onze omgeving gebeuren staan we vaak niet stil bij het nare van deze wereld.
Totdatchet in onze omgeving gebeurt, of in de omgeving van een dierbare.
Dan staat onze wereld stil en gaan wij ons bedenken wat belangrijk is en wat niet. Waar draait het om in dit leven en waar leven wij voor? Wat is onze kracht en waar halen wij onze moed vandaan? In mijn ogen is liefde waar wij voor leven. Natuurlijk geen verrassende uitspraak, maar wel iets om bij stil te staan.
Ga eens na wat het met onze naaste zou doen als wij er niet meer zouden zijn of er iets zou gebeuren met ons wat nooit meer goed komt. Of wat zou het met ons doen als een dierbare van ons er niet meer zou zijn? Soms kan het lot een spelletje spelen met het leven. Dat het zoveel pijn en leed achterlaat waardoor het lijkt alsof er geen einde aan komt. Aan de andere kant gebeurd alles om een reden en hebben wij geen controle over datgene wat moet gebeuren. Betekent het dan dat wij niet moeten treuren?
Dat krijgen mensen altijd te horen in moeilijke situaties: “maak je geen zorgen het komt goed!'” Dit is vaak geen troost. Zwijgen zegt soms ook meer dan woorden. Sommige dingen komen nooit goed en dat moeten wij mensen accepteren.
Dat is het moeilijke van dit leven, accepteren dat wij niks in de hand hebben. Wij mensen hebben eigenlijk nergens controle over. Onze emoties is de drijfveer om door te gaan. Of gevoelens ons nou goed of slecht doen, het doet wat met ons. Het laat ons voelen dat wij leven en tegelijkertijd maakt het ons duidelijk dat wij niet eens controle hebben over iets wat diep in onszelf zit: ons hart.
Wat wil ik nu eigenlijk zeggen met deze lap tekst? Tja, dat vraag ik mezelf nog steeds af.
Ik zie zoveel om me heen gebeuren.Ik zie mensen kapot gaan omdat alles waar hun leven om draait wordt afgepakt. Ik zie mensen kapot gaan omdat zij hulpeloos moeten toekijken op wat voor spel het leven met hun speelt. Wat kunnen wij doen voor een ander? Denk ik dan bij mijzelf.
Laten we leven in het moment en elkaar begrijpen, er voor elkaar zijn op die manier waarop de ander ons nodig heeft. Laten we dankbaar zijn voor wat wij hebben en met die basis van dankbaarheid iets betekenen voor de ander.
Shanu, 17 september 2009