Inmiddels is het precies een maand geleden dat ik het rustige, ouderlijke huis heb ingeruild voor de grootste studentenstad van Europa. Ofwel, ik begeef me momenteel in Manchester in het kader van een uitwisselingsprogramma, waarbij ik een semester lang vakken volg welke nauw aansluiten aan mijn opleiding International Business Administration te Erasmus Universiteit Rotterdam.
Beetje onwennig neem ik ‘afscheid’ (lang leve skype!) van mijn ouders en broertje. Voorbij de paspoortcontrole op Schiphol ben ik opeens helemaal alleen om mijn weg te vinden aan de andere kant van de Noordzee. Dit is precies het moment waarop ik heb gewacht; om helemaal op mezelf, zonder ouders en vrienden, te reizen naar en verblijven op onbekend terrein. Uiteindelijk kom ik, zoals gepland, zonder slag of stoot aan. Slechts een reis van enkele uren, maar dit belooft een ware levenservaring te worden.
Na een beetje te zijn ‘settled down’ en al aardig wat vrienden te hebben gemaakt (naast de enorme verschillen moet je eens weten hoeveel exchange studenten van over de hele wereld met elkaar gemeen hebben) is het tijd om de omgeving te leren kennen. Zoals altijd in het begin, maak je heel wat kilometers door de stad en weet je de levensreddende winkels zo te vinden… awesome!!
Manchester zelf blijkt een levendige stad te zijn, dit wordt als eerst bewezen met winkels die 24/7 opereren, net als het openbaar vervoer en niet te vergeten het immense aanbod van nachtleven dragen bij aan dynamiek. Elke nacht kun je, en lijkt het zelfs een must voor de Mancunian, om uit te gaan in de vele clubs, bars, lounges en alles wat daar tussenin valt. Het voetbalstadium van Manchester City heb ik eveneens te weten vinden. Old Trafford staat nog op mijn verlanglijstje! Bovendien is de Paul Krugerlaan van Manchester, de Curry Mile, een echte pelgrimsoord voor mij! Het barst hier van de vele Indiase en Pakistaanse tokos, van kurta tot karela!
Alsof dat niet genoeg is, heb ik National Hindu Students Forum mogen leren kennen, een studentenvereniging vergelijkbaar met HSFN. Net als HSFN hebben zij een enthousiast team van ambitieuze vrijwilligers en spraakmakende activiteiten. Eén van de eerste activiteiten viel toevallig samen met Navraatri. Hier pakken ze dat heel anders aan dan ik gewend ben in Nederland. Vanwege de grote Gujarati groep in Engeland wordt Navraatri gevierd met o.a. dandiya en raas garba, twee dansvormen ter ere van Durga Mata, tezamen met een grootse aartie. Op de laatste dag verzamelden er ca. 500 man, waarvan zeker 80% jong, om Navraatri feestelijk af te sluiten.
Op de dag van Divali heb ik een aantal vrienden uitgenodigd om een kleine pooja te houden in mijn kamer. Opvallend is dat Divali nergens ter wereld hetzelfde wordt gevierd. De één gaat naar de mandir, de één vindt zijn rust bij familie, de één stelt zijn vrienden centraal, de ander bezint op deze dag. Dit lijkt tegenstrijdig, maar de essentie blijft hetzelfde; alleen JIJ bent degene die het duisternis kan verjagen en verlichting, ofwel een positieve verandering, teweeg kan brengen!
Voor mij is de uitwisseling niet zozeer academisch van belang, maar eerder om de levenservaring die je opbouwt. Een behoorlijk stukje zelfstandigheid komt er bij kijken; mocht je die niet hebben dat wordt dat in ieder geval ontwikkeld. Daarnaast worden je aanpassingsvermogen, sociale vaardigheden, ‘streetskills’ en kookkunsten behoorlijk op de proef gesteld. De komende maanden zal ik jullie hierover in ieder geval updaten!
Cheers mate!
Namaskaar.
Shiv, 19 oktober 2009