Met het slechte weer in het vooruitzicht vertrok ik met de trein vanuit Amsterdam naar Den Haag. Drie jaar geleden bezocht ik de Haagse Milan voor het eerst. Nu ging ik er weer heen met weinig verwachtingen. Ik wist dat ik erheen ging om te werken.
Naar de Milan van Amsterdam ga ik al jaren niet. Die stelt weinig voor. Een klein, stenig en stoffig opperplak waar je veel bekenden tegenkomt. Mensen halen dvd’s, cd’s, rakhi’s en eten barra’s. Vervolgens staat iedereen naar een klein podiumpje te staren, althans zo ging het enkele jaren geleden, toen ik er nog heen ging. Maar dat is Amsterdam..In Den Haag vind je de ECHTE milan! (zegt men!)
Op Den Haag Centrum ontmoette ik mijn collega’s met wie ik had afgesproken. Ik kom wel af en toe naar Den Haag maar de precieze wegen weet ik niet. Daarom is het handig als je niet alleen gaat.
Voordat we in de tram stapten hadden we een heftige discussie waar we uit zouden stappen. Vragen aan een voorbijganger kon wel leuk uitpakken. Mensen zouden je van top tot teen aan kijken en denken: “Je bent een Hindoestaan, hoe weet je niet waar het Zuiderpark is?!” Soortgelijks maakte ik laatst mee in Rotterdam..
Ondanks de discussie kwamen we goed en wel aan bij het Zuiderpark. Maar daar bleek dat de brandweer niemand binnen liet. De brandweer was blijkbaar bezig met een keuring. Voor de kassa stond er al een aardige rij van zo´n 40 mensen. Het verbaasde mij dat er al bezoekers aanwezig waren. Bij Hindoestaanse gelegenheden zoals feesten en milans komen mensen toch altijd laat? “Je gaat toch toch geen hek openen?” (zoals vaak gezegd wordt) Men gaat pas als het feest of gebeuren pas echt op gang. Ik bedenk me net dat ik dat ook vaak doe…
Maar goed, na bijna een uur gewacht te hebben mochten we eindelijk naar binnen. Op het terrein bleken inderdaad al bezoekers aanwezig te zijn, terwijl onze buurman 3 stands verderop nog bezig was het geraamte van zijn stand in elkaar te zetten. Onze OHMstand zag er erg goed uit. Een ruime stand met 4 beeldschermen en 8 laptops op mooie, hoge tafels.
Na kort ons terrein verkend te hebben besloot ik mijn chatney.nl shirtje aan te doen en eens wat mensen aan te spreken. Er liepen al wat mensen (voornamelijk autochtonen). De mensen die we aanspraken bleken best bereid te zijn om de enquête in te vullen. Tegen een uur of 7 was het voor mij doen wel lekker aantal mensen.
Cheryl en Anil, onze Chatney.nl acteurs waren ook aanwezig. Anil had zich verkleed als een Swami en Cheryl en ik als zijn volgelingen. Verkleed in het wit met wilde, losse haren en een grote zonnebril op gingen we op pad. Voorbijgangers keken ons aan alsof we gek waren. Niet ver van onze eigen stand stopten we en besloten we te gaan staan. De Swami Anil riep mensen bij zich om hun handen te lezen. Hij brabbelde wat in een onverstaanbare taal en cheryl gaf mensen advies. Dit was soms echt lachen, ik had moeite om mijn lach in te houden.
Voor ik het wist was het alweer 21uur en was mijn shift alweer voorbij. Aan het einde van de avond hielp ik nog enkele bekenden om de enquetes in te vullen. Altijd leuk om bekenden tegen te komen trouwens! Want ik ontmoette mijn oom waarmee ik lekker naar huis kon rijden. Zo hoefde ik niet alleen terug de trein in naar Amsterdam. Onderweg naar de uitgang heb ik even snel de verschillende stands bekeken. De milan hier is best gezellig. Lekker groot en er valt meer te beleven dan alleen barra’s en dvd’s. Je hebt genoeg om je te vermaken! Nou hopen dat het weer de komende dagen mooi blijft!
Zhunaysha Gajadhar, 29 juli 2008