Spiegeltje, spiegeltje aan de wand….

Hoe vaak beantwoord je de vraag ‘Hoe gaat het?’ met ‘goed’? Het is gewoon een doodnormale vraag waar je meestal een gesprekje mee begint. Het is dan bijna een automatisme geworden om te zeggen: ‘Goed, met jou?’ Maar als we nou eens heel kritisch naar deze vraag kijken, hoeveel mensen kunnen dan echt aangeven hoe het met ze gaat? Om oprecht antwoord te kunnen geven op zo een vraag moet je allereerst een stap achteruit om goed naar jezelf te kunnen kijken. Eigenlijk net als voor een spiegel: we inspecteren nauwlettend of hetgeen we zien ons bevalt. En zo niet, dan brengen we daar (zo mogelijk) een verandering in aan. Het verschil is alleen dat het kijken in de spiegel (doorgaans) niet zoveel inspanning vereist als het kijken naar je leven en het beoordelen van de loop daarvan. Je zou kunnen zeggen dat je jezelf een innerlijke spiegel voorhoudt. Die innerlijke spiegel ligt echter niet zo voor het oprapen; het vergt enorm veel moed en discipline om voor jezelf een innerlijke spiegel te bewerkstelligen.

Maar waar hebben we daar tegenwoordig nog de tijd voor? We hebben het veel te druk met werk, school, onze vrienden en familie. En als we al de tijd en de benodigde discipline zouden hebben voor het creëren van ons eigen innerlijke spiegel, is het nog maar de vraag of wij er ook in durven te kijken. Want wat als je dan opeens dingen ziet, die je eigenlijk helemaal niet bevallen? Moet je dan acuut op de noodrem gaan staan en drastisch veranderingen gaan aanbrengen in je leven?

Om al die ellende te voorkomen, antwoorden we op die veelgestelde vraag liever gewoon ‘goed’. Niet alleen tegen de ander, maar ook tegen onszelf. Dat is nu eenmaal de kracht van het systeem, de gevestigde orde. Het is veilig.

Maar wij mensen zijn nu eenmaal ingewikkelde wezens, een ieder van ons is uniek. En dat betekent dat we in geen enkel systeem passen. Vroeg of laat in het leven doemt dan toch die vraag op: ‘Waar ben ik mee bezig?’ Het is deze vraag die uiteindelijk aan de basis ligt van veel voorkomende ‘lifestyle diseases’ als stress, burn-outs of depressies. In de waan van het dagelijkse leven gebeurt er een hoop op de ‘automatische piloot’. Dit geldt ook niet zelden bij het maken van essentiële keuzes die de loop van je leven kunnen bepalen. Bijvoorbeeld het kiezen van een studierichting of een bepaalde baan, maar ook het kiezen van een levenspartner. Maar omdat onze aard nu eenmaal is wat het is, hou je het als ware niet tegen dat deze zich vroeg of laat steeds duidelijker gaat openbaren. Mensen omschrijven het wel als ‘niet lekker in je vel zitten’ of iets in die richting.

Om te voorkomen dat je dan toch stug doorgaat op een weg die misschien wel doodlopend is, doof en blind voor alle signalen die je krijgt aangereikt vanuit je ‘diepere Ik’ , is het niet zo een slecht idee om eens wat tijd met jezelf door te brengen. Zodat je jezelf kan leren kennen in alle rust en stilte, zonder dat je wordt afgeleid door alle prikkels waar je in het dagelijkse leven mee te maken hebt. Gun jezelf eens een blik in die innerlijke spiegel, terwijl je kritisch, maar ook dankbaar bent. Omarm dat wat goed, mooi en zuiver is. En word je bewust van dat wat je afremt en je belemmert om jezelf ten volste te ontwikkelen.

***Monique Badloe***

Delen via: