“Liefde zal haar kracht blijven tonen als jij in relatie blijft met alles en iedereen die je op je weg tegenkomt. Liefde zal slechts haar kracht verliezen als jij je uit de relatie met de bevrijdende essentie van bestaan terugtrekt. Blijf in relatie met alles en iedereen die zich in je bewustzijn manifesteert. Trek je niet terug binnen het ogenschijnlijk veilige harnas van je gepantserde ego. Alleen wie liefde is, is relatie. Wie relatie durft te zijn is liefde.”
God is volgens de grote leraren der aarde de bevrijdende, relationele dimensie van liefde die je in de absolute vrijheid zet. Zo heeft Avatar Adi Da Samray het gezegd. God is bevrijding van alles wat vrijheid en geluk in de weg staat, de vrijheid en het geluk dat je al bent. Het enige wat je nog hoeft te doen is om de bevrijdende kracht van de liefde in je bestaan toe te laten. Dat is relatie, God, de bevrijder.
De woorden liefde, verbinding, religie en relatie doen ons onze behoefte aan verbondenheid voelen. Maar ze maken ook onze angst voor gebondenheid manifest. De begrippen geluk, vrijheid, verlossing en bevrijding lijken alleen maar bestemd voor de happy few. Voor miljoenen mensen is zijn deze woorden voorlopig nog niet weggelegd.
Maar op wonderlijke wijze brengen deze begrippen ook onze schaduwzijde aan het licht. Want hoe komt het dat geluk, vrijheid, verlossing en bevrijding nog niet in onze levens verschenen zijn, ondanks de woorden van de grote Meesters der aarde? Wat verduistert onze waarneming en ons vermogen om in actie te komen toch elke keer?
Liefde en bewustzijn zijn prachtige, maar wonderlijke begrippen. Wie het over liefde heeft, heeft het over het leven en over levensenergie. En wie het over leven heeft treedt onmiddellijk het terrein van het onvergankelijke leven-dood-leven principe binnen. Zolang er in ons leven in voorlopigheid sprake is van verliefdheid, tonen de hormonen onze behoeftes aan bevrediging in alle kleuren van de regenboog.
Alleen met de schaduw van de dood wensen we in dit stadium niet geconfronteerd te worden. Dat is misschien ook niet erg. Er is niets mis mee als een hormonale roes onze fantasiewereld een tijdlang rozerood kleurt, maar van werkelijke liefde is pas sprake als wij mensen elkaar weer ‘vlees op de botten’ kunnen schenken. In de serie Grote Leraren uit de Indiase Traditie wordt keet op keer gezegd dat Liefde des essentie van het leven is: elkaar vlees op de botten geven.
Osho heeft de verhouding tussen bewustzijn en liefde schitterend verwoord. ‘Als jouw bewustzijn liefde mist dan is het nog steeds onzuiver. En het is nog geen echt bewustzijn. Er zijn dan steeds plaatsen van duisterheid in je werkzaam die je beïnvloeden en je domineren. En als er liefde is zonder bewustzijn, dan is het nog geen liefde. Het gaat dan om iets lager, iets wat eerder in de buurt komt van lust in plaats van gebed.’
‘Dus als je het pad volgt van bewustzijn, laat liefde dan het criterium zijn. Als je bewustzijn plotseling opbloeit in liefde, weet dan dat bewustzijn is geschied, dat samadhi bereikt is. Als je het pad volgt van liefde, laat bewustzijn dan als criterium functioneren. Als plotseling vanuit het niets, vanuit het centrum van je liefde, een vlam van bewustzijn begint te branden, dan weet je het zeker. Wees blij: je bent thuis gekomen.’