Op een dag, meer dan vijfduizend jaar geleden, zat de ziener Sri Krishna Dvaipyana Vyasa alleen in zijn bloeiende hut aan de oever van de Sarasvati. Zijn handen lagen in zijn schoot. Hij had alles opgeschreven wat hij wist, omdat hij voorzag dat na het nabije aanbreken van Kali-yuga, de tijd van leugen en twist, die 432.000 jaar zou duren, de geheugens van de mensen snel zouden verslechteren en niemand de heilige kennis nog in haar geheel in zichzelf zou kunnen bewaren. Vyasa was ermee begonnen de hymnen en mantra’s van de Veda op schrift te stellen en de Veda in vieren te verdelen: de Rig-veda met zijn lofzangen; de Sama-veda met zijn melodieën de Yajur-veda met zijn offermantra’s; de Atharva-veda met zijn toverspreuken. Hij had er de Upanishads met de vertrouwelijke leringen van de rishi’s over het alomtegenwoordige Brahman en de kosmische Purusha, de oneindige Godspersoon, aan toegevoegd. Daarop had hij als vijfde Veda de honderdduizenden verzen van de Itihsa’s – de geschiedenissen – en Purna’s – de oude boeken – met zijn schrijfstift aan de geplette boombast toevertrouwd.
Als het millennium begint dat na dit millenium komt
zullen op alle plekken ter aarde Babylonische torens verrijzen.
Het zal als Rome en Byzantium zijn.
De velden zullen leegstaan.
Er zal geen wet zijn, behalve die van zichzelf en van de eigen groep.
De barbaren zullen in de stad zijn.
Er zal niet meer genoeg brood voor iedereen zijn
en de spelen zullen de mens niet meer tevredenstellen.
En dan zullen de mensen zonder uitzicht op morgen overal brandstichten.
Johannes van Jerusalem (1042-119)
2012. Geen doemscenario alsjeblieft. “U en ik zijn vlinders die de wereld kunnen veranderen.”
Gaat het u ook zo duizelen bij het bombardement aan informatie over 2012? Zelf zit ik vaak met kromme tenen te luisteren naar die tv-presentatoren die doodleuk beweren dat op 21 december de wereld zal vergaan. Dat hebben de Maya’s gezegd, zeggen ze waarbij ze baarlijke nonsens napapagaaien (het zijn vaak ook net papegaaien!) van doempredikers uit de New Age scene.
Ik denk dat het goed is dat we ons goed bewust gaan worden van wat er op dit moment op deze planeet speelt, maar we moeten ons niet laten meeslepen door al die onzinverhalen en doemscenario’s.
Het visionaire citaat van Johannes van Jerusalem is inderdaad verontrustend. Wie de Visnu Purâna leest, onderdeel van de Hindoeïstische heilige geschriften, komt een beschrijving tegen van de Kali Yuga. Mensen zullen meer en meer verlangen naar materiële weelde, ongerechtigheid viert hoogtij en er is geen plaats meer voor orde en structuur. Broeders en zusters keren zich tegen elkaar en zijn respectloos; zij zullen trouwloos zijn en onbeschaamd diefstal plegen en moorden.
Maar nergens wordt letterlijk beweerd dat op 21 december de wereld zal vergaan. Ook de Maya’s hebben dat niet gezegd. Zo wordt Jose Huchim – een Mexicaanse archeoloog en Maya! – bepaald niet vrolijk over de manier waarop de westerse wereld de voorspellingen van de Maya’s de wereld in hebben geholpen. Vooral de Amerikaanse kaskraker Doomsday 2012 (die op tv werd uitgezonden) is hem terecht een doorn in het oog. In de film wordt verwezen naar de kalender die de Maya’s in een steen graveerden. De kalender stopt op 21 december 2012 en dat zou niet voor niets zijn. Volgens de westerse interpretaties (en dat zijn het!) zou dàn namelijk de wereld vergaan. Huchim kan er niet om lachen. “In de gedachten van de Maya’s is het slechts een cyclische periode die tot een einde komt. De Maya’s zagen het nooit als een catastrofale datum. Het is zorgwekkend dat de westerlingen, een andere betekenis aan de visie van ons Maya’s geven.”
In Mexico wonen nog zo’n anderhalf miljoen Maya’s. In Guatemala vormen afstammelingen van de Maya’s zo’n veertig procent van de bevolking. Geen enkele westerse interpretatie doet recht aan wat hun voorouders ooit bedoelden. De Maya’s creëerden de kalender om belangrijke gebeurtenissen en data in hun verleden en toekomst te kunnen markeren. De kalender bestaat uit dertien cycli van 144.000 dagen. De laatste dag is 21 december 2012. Wat de Maya’s voor die datum echt voorspelden, was dat er een god op aarde zou komen, maar ze vermeldden niet dat de aarde zou vergaan.1
Met het naderen van het jaar 2012 is het goed dit jaartal en de Maya-hype (want dat is het!) wat te ontmythologiseren en te ontdoen van haar o zo magische mythe. Zeker, er vallen dingen samen maar het heeft geen zin om ons alleen daarop te focussen. Sommigen lijken dat wel te doen maar vergeten intussen wel in het hier en nu te leven. Zo ken ik mensen die zich niet meer druk maken om het hiernumaals en hun dagelijkse leven, omdat ze geloven dat ze binnenkort toch naar een andere dimensie of planeet gaan. Die planeet schijnt er al te zijn en je zou nu al je huis daar visualiseren.
Tja, die dimensies. Daarover wordt in New Age kring vaak geschreven maar het is helaas vaak nogal speculatief. De Maya kalender spreekt van 21 december 2012 in die zin dat de mensheid dan zou overgaan naar een nieuw bewustzijn en hopelijk naar een nieuwe manier van omgaan met elkaar en een nieuwe manier van samenleven. Maar zolang deze wereld zal bestaan zal er donker en licht zijn en zal de mensheid in die duale wereld haar lessen moeten leren. Een volmaakte samenleving is statisch; er verandert niets, maar de aarde, de kosmos, het universum is voortdurend in beweging.
Ervin Laszlo zegt terecht: ‘Niets verdwijnt helemaal. Er is niets in het universum dat maar één keer gebeurt en dan spoorloos is verdwenen. Alles wat gebeurt, schept informatie. En alle gecreëerde informatie beïnvloedt alles wat er daarna gebeurt. Zo bouwt het heelal op zichzelf voort. We weten dat dat in ons lichaam gebeurt, dat het in de maatschappij gebeurt, en het heeft ook plaats in de natuur. Ik geloof dat dit een fundamenteel nieuwe manier is om het universum te beschouwen, als een zichzelf onderhoudend, zelfevoluerend, zelfinformerend systeem.” En verder zegt hij: “Als je als optimist gelooft dat dit een goede wereld is, dan is de pessimist bang dat de optimist gelijk heeft. Je moet een ‘possibilist’ en een activist zijn, want die zegt: ‘We hebben een kans en het ergste wat je kunt doen is niets.” Waarom is juist deze tijd een uitgelezen kans voor verandering? “Wanneer je een stabiel systeem hebt, verandert er niks. Als je wilt vernieuwen in een stabiel systeem, beland je in de gevangenis, je wordt buitengesloten of onderdrukt. Wereldwijd hebben we een punt van instabiliteit bereikt en dus de mogelijkheid iets nieuws te creëren.” Beter kan ik het niet verwoorden dan deze visionaire man.2
Doomsday 2012
Op 21 december 2012 beginnen vier mensen die elkaar niet kennen en gedreven door hun geloof, aan een reis naar een oude tempel in het hart van Mexico. Voor de Maya’s is deze dag de laatste vastgelegde dag. Voor NASA-wetenschappers is het een rampzalige verschuiving. Voor de mensheid is het eindelijk zover: Doomsday. Een groepje wetenschappers ziet zich in 2012 geconfronteerd met een breed scala aan natuurrampen. Een stomverbaasde klokluidende monnik hoog in de Himalaya, ziet in de verte de golven het Himalaya-gebergte al overspoelen. Een angstaanjagend gezicht. Als de bergen daar zelfs al niet meer veilig zijn, lijkt er geen hoop meer voor deze planeet.
Deze angstaanjagende scène uit de in 2011 op tv uitgezonden film 2012 Doomsday, van regisseur Roland Emmerich lijkt veel op zijn voorgaande dramatische films. Wanneer je het beeld van overstroomde Himalaya’s laat zien, moet je heel wat willen laten zien en dat wil Emmerich kennelijk ook. In dit wel uiterst sombere scenario heeft zelfs het vluchten naar hoger geleden gebieden, geen zin meer. Vluchten kan niet meer. Er zullen geen overlevenden zijn behalve die gelukkigen die een plaatsje hebben weten te veroveren of voor heel veel geld hebben gekocht in een van de zogenaamde geavanceerde arken, waarin streng geselecteerde (velen hebben daarvoor miljoenen betaald) tienduizenden mensen hun toevlucht zoeken.
Als je zelfs in het Himalyagebergte niet meer veilig bent… zei een goede vriendin die de film zag. Ze werd na het zien van de film wat wit om de neus was en denkt echt dat “rampschip” aarde 21 december 2012 op de klippen gaat lopen. “Hamsteren heeft dan geen enkele zin”, zei ze nog. Ze sliep er slecht door en kan niet meer genieten van de dagelijkse mooie dingen.
Het is heel kwalijk dat dergelijke films inspelen op angsten en dat gebeurt heel bewust. Door op angst in te spelen kun je mensen makkelijker manipuleren en dat is wat er nu gebeurt. Maar laten we niet onze identiteit, wie we werkelijk zijn, daardoor laten bepalen. Het gaat erom wakker te blijven en wakker te worden, te ontsnappen aan ons gekooid bestaan, levend op het preteiland, het eiland van materie uit het sprookje van Pinoccio. Marcel Messing wijst er in dit verband op dat de werkzaamheid van licht en liefde in het universum de basis van alles is. De dag en het uur zijn niet exact bekend, maar wel ongeveer het jaar en de maand. “Zo wordt er gesproken over 2012, en met name 21 december 2012, waarbij alle planeten op één lijn zullen staan, richting hart van het melkwegstelsel. Vanuit onder andere de Mayakalender en de wijsheid van de Purana uit India weten we, dat we in een onvoorstelbare overgang verkeren waarbij lichtenergie vanuit de fotonengordel én de zon de aura van de aarde onder grote druk zet waardoor het hertzgetal van de aarde verhoogd zal worden. Dit betekent dat er mogelijk een verschuiving van de magnetische polen plaatsvindt en dat de mens door deze verhoogde trilling in een ander bewustzijn kan komen als hij zich daarvoor openstelt. In die zin hebben de Maya’s absoluut geen onzin verkondigd, zoals dat helaas maar al te vaak wordt beweerd.”
Politiek, economisch, sociaal is de hele situatie momenteel inderdaad heel onstabiel, maar Laszlo heeft gelijk als hij zegt dat onder deze omstandigheden een kleine groep veel invloed kan hebben. “U en ik zijn vlinders die de wereld kunnen veranderen.”
Aat-Lambèrt de Kwant
1 – Bron: scientias.nl terug naar tekst boven
2 –Lees een interview met Lazlo terug naar tekst boven