Hoe is het U ooit vergaan? Ik weet nog wel waarom ik ooit in de wereld van de Social Media ben gestapt. Ik had er namelijk helemaal geen vertrouwen in. Ik geloofde niet dat het zou werken, niet dat ik er ook maar iets aan zou hebben en.. zeker niet dat het leuk zou zijn. Inmiddels ben ik elke dag wel effe – als is het maar een kwartier – in de wereld van de Social Media te vinden. En het is leuk… soms.
Het is niet elke dag even spannend. Er zijn momenten dat ik het ronduit saai vind. Dan verschijnt er een 1-tje in mijn account dat er iemand is die vriendjes met me wil worden. Of een bericht waarbij ik uitgenodigd wordt voor een evenement aan de andere kant van het land. Heb ik niet zo veel aan dus laat maar… Tot ik ontdekte dat je deze media ook op een actieve manier kunt gebruiken. Hoe leuk en zinvol het is op een dergelijk podium is kennelijk afhankelijk van de vraag wat je er zelf in stopt.
Ik hoorde bij die jongetjes en meisjes die soms een aankondiging van een event op een website zetten en dan Twitter gebruiken om tegen de wereld te vertellen dat je het gedaan had. Het werkte soms ook nog. Een paar maanden geleden organiseerde ik een Ayurveda-lezing. Mijn Twitter-bericht werd door vier mensen doorgestuurd. Het heeft zeker vijf belangstellenden opgeleverd. Ik geloof dat ik begin te snappen hoe het werkt.
Maar echt leuk werd het toen ik onlangs een spirituele quote in die 140 tekens heb gevangen en op de knop drukte. Binnen de kortste keren vele tientallen reacties. Ik ga zo direct nog effe een spirituele tweet plaatsen. “Chesire Cat tegen Alice: als het er niet toe doet waar je naar toe wilt in je leven, doet het er ook niet toe waar je naar toe gaat…” Zo, dat is gebeurd. Even kijken of de tweet door mijn eigen website wordt opgepikt. Ja hoor. De bezoekers van mijn site kunnen mijn tweets meelezen. Eigenlijk hartstikke gaaf. Waarom doe ik dit niet veel meer…?
En dan Facebook. Ben er verbaasd over hoeveel leuke reacties ik krijg op de columns die ik voor OHM schrijf. Dank vrienden, voor jullie betrokkenheid.
Deze week een interview met drs. Eric van den Berg over de betekenis van Social Media voor de levensbeschouwelijke organisatie: mandir, kerk, moskee, synagoge. Gaat de levensbeschouwelijke organisatie het in de toekomst nog redden als ze geen gebruik maken van Social Media?
Ik was een beetje bang voor zijn antwoord. Als hij zou zeggen dat de mandir het niet zouden redden zonder deze media, dan had ik als media-jongetje weer wat te doen de komende jaren. Toch? Maar als hij zou zeggen dat ze er niet zoveel toe doen als het om spiritualiteit gaat, wat zit ik hier dan te schrijven? Eric stelde me gerust. Het is en… en…! Mensen zullen altijd behoefte blijven hebben aan een plek waar ze elkaar in het echt (fysiek) kunnen ontmoeten. Maar zonder gebruik te maken van Social Media kunnen levensbeschouwelijke organisaties het in de toekomst wel schudden.
Ik denk dat Eric gelijk heeft. En waar zo’n interview al niet goed voor is. Ik leerde van Eric het begrip Groundswell. Groundswell betekent vloedgolf en staat in deze context voor de vloedgolf die ontstaat als een grote groep mensen op internet gezamenlijk in beweging komt voor een bepaalde zaak of bepaald doel. In een artikel over Groundswell las ik dat er zeven soorten participatie in de Groundswell bestaan. Ik zal geen samenvatting van het artikel geven. Effe kijken waar ik sta. “Creators maken origenele content. Conversationalists laten hun mening horen. Critics reageren op content van anderen. Collectors organiseren content voor henzelf.” Ik ben een creator en een collector. En dat allemaal dankzij een column over Social Media. Pfff….